Pressman, John C., 1895-1918

PRESSMAN, DUBBEN

Posted By: Lydia Lucas - Volunteer (email)
Date: 6/13/2021 at 20:33:35

From the Rock Valley Bee, February 14, 1919:

Relatives of John Pressman of Orange City received a message last week advising them that Pressman was wounded Aug. 10th and died Aug. 11. He was reported as missing some five months ago, and his family have since been trying to get the particulars, but did not hear anything until last week when the announcement of his death came.

* * * * * * * * * *

RESEARCH NOTES

A similar announcement in the Hawarden Independent, February 13, 1919, says he was wounded on August 10 and died in a hospital the following day, and that he is the only Orange City boy who lost his life in the war.

According to the obituary of his brother, Peter Pressman (posted separately), John was killed in action in the Fismes drive after going through two other big battles unscathed.

The John C. Pressman Post of the American Legion in Orange City was named for him. An announcement of the formation of the post in De Volksvriend, November 20, 1919, includes a photo of him.

The 1900 U.S. census for Orange City shows him with his family: parents Peter and Hanna Pressman and children Peter (9), Anna (8), Jan C. (4), and Herman (3). Jan (John) was born in June 1895.

His World War I draft registration card shows him born June 13, 1895 in Orange City; occupation, carpenter, employer Jacob Ypma, Orange City; tall, slender, brown hair and eyes.

From Ancestry.com: U.S. National Cemetery Interment Control Forms shows John C. Pressman, private, from Iowa, serial number 2137278, Co. F, 111th Infantry, 28th Div., died August 10, 1918; Grave 114, Sec. K, Plot 3, Amer. Cem. 608, Seringes-et-Nesles, Aisne, France. C.R. August 1921. Buried in Keokuk National Cemetery, Keokuk, Iowa. U.S. Veterans Gravesites show him buried at Section H Site 922 in the Keokuk National Cemetery.

There are two FindaGrave entries for him. One shows him buried in the Keokuk National Cemetery, birth date unknown, died 10 Aug 1918 (no place given), with a photo of his headstone and the same plot number and service identification as above. The other shows him born 13 June 1896 in Orange City; died 11 Aug. 1918 in France; buried in West Lawn Cemetery, Orange City; parents Peter Pressman (1863-1937) and Hilda Dubben Pressman (1861-1934); siblings Peter, Anna, Herman, and Nelson Pressman. He does not, however, appear in the Sioux County Cemetery Index, and there is no evidence that he has a burial monument anywhere other than in the Keokuk National Cemetery.

* * * * * * * * * *

From the Alton Democrat, August 13, 1921:

SOLDIER BURIED IN HOME SOIL
John Pressman Buried in National Cemetery at Keokuk Sunday—Military Funeral

Peter Pressman and sons Herman, Nelson and Peter, Jr., accompanied by Floyd Casjens of John Pressman Post, American Legion, at Orange City, went to Keokuk last Saturday and attended the funeral Sunday afternoon at two o’clock of John Pressman, the son of Mr. and Mrs. Peter Pressman of Orange City, who was killed in battle in France during the summer of 1918.

The body was examined previous to the funeral by Mr. Casjens, the undertaker and the secretary of the Keokuk Rotary club in order to identify it, if possible. There is now no doubt in the minds of Mr. and Mrs. Pressman but that it was the body of their son John.

A military funeral was held under the auspices of the Keokuk post of the Legion and the Keokuk Rotary club. The post furnished a good escort, good band and firing squad.

* * * * * * * * * *

The Alton Democrat, July 23, 1921, has a rather fuzzy and partially blurred article about the arrival of his body at Hoboken, for burial at Keokuk. It says that Army records are not clear regarding his death, the general of his division reporting it as June 10 but a buddy saying he was still in action on June 18. He was killed in the action near Fismes. He entered the service at Orange City in February 1918, going to Camp Dodge. He was assigned to an engineer regiment, but the record of his service is not clear after he sailed from New York.

* * * * * * * * * *

A very long article written by Floyd Casjens about his burial service, with a little additional information about his wounding and death, appeared in De Volksvriend, August 18, 1921:

BEGRAFENIS VAN SOLDAAT JOHN C. PRESSMAN

Betrekkingen en vrienden van John C. Pressman zullen belang stellen in het feit dat het lijk van den gesneuvelden held begraven is in het Keokuk Nationale Kerkhof, een der drie Nationale Begraafplaatsen, op Zondag, 7 Augustus. Als vertegenwoordiger van de John C. Pressman Post, Amer. Legion, was ik bij de begrafenis aanwezig, en ik kan ledereen de verzekering geven dat hem elke militaire eer is toegebracht.

Het stoffelijk overschot lag, omhangen met de vlag, in statie, tot Zon¬dag, toen het werd overgebracht naar de United Presb. kerk voor den begrafenis dienst. De dienst in de kerk werd geleid door Rev. Robert A. Fost¬er, bijgestaan door Chaplain Fred W. Long, die verscheidene veldslagen in den Oorlog meemaakte. De kerk was stampvol meuschen die hun achting wenschten te betoonen aan den sol¬daat, ook al was hij hun dan vreemd. De kist was bedekt met bloemen van de Keokuk Post der Amer. Legion, ’t Women's Relief Corps van Keokuk, ‘t Sioux County Chapter Red Cross, en de John C. Pressman Post, Amer. Legion. Na het lezen der Heilige Schrift en gebed, werd een zeer ge¬paste predicatie uitgesproken door Rev Foster, die een lofspraak hield op John Pressman en zijne nagedachtenis eerde. Onder meer zeide hij:

“Ik wensch mijn waardeering uit te drukken die wij, burgers van Iowa, schuldig zijn aan de soldaten en vooral aan hen wier gewijde stof hier en¬kele oogenblikken rust. Ik gevoel niet dat ik ooit de schuld kan terugbetalen, want die kan nimmer worden terugbetaald. Tooneelen als deze rooven den spotter van moed tot lasteren, en laten hem naakt en beschaamd. Niemand durft bij hen te staan en zeg¬gen dat er niets is in liefde voor het Vaderland. Dit stof zou hen stom doen staan. En het is wegens den machti¬gen indruk van deze omstandigheden dat wij diep bewegen zijn en ons onzer tranen niet schamen. Het zijn tranen van dankbaarheid liever dan van droefheid. De harten gevoelen nog on kloppen opnieuw vlugger wanneer wij spreken over glorie, opoffering en eer, natie en vlag, want deze dingen zijn hier thans vertegenwoordigd. Tooneelen als deze inspireeren zoowel dichters als redenaars op zulk een wijze dat zo het erkennen moeten geen woorden te kunnen vinden om voldoende uitdrukking te geven aan hun gevoel. Zij maken leder vaderlander een grooter liefhebber der vlag. Tooneelen als deze geven leder vader en moeder, die hun zonen hebben ge¬geven aan het Land, een heilig genot dat door niets ter wereld kan worden getemperd. Wij leeren heden opnieuw de beteekenis en kostbaarheid der vlag. Er is een tijd geweest dat het roode in de vlag slechts rood beteekende. Nu weten wij dat haar strepen gekleurd zijn met het dierbare bloed van helden. Wij behooren ons thans, in tegenwoordigheid van dit gewijde stof, opnieuw voor te nemen getrouw te zullen zijn aan Natie en Woning, en onszelven te verzekeren dat zoo¬lang Iowa zonen heeft zoo heldhaftig als dezen soldaat, Amerika en zijn vlag zullen voortleven.”

Na den dienst in de kerk vormde zieh de begrafenisstoet en begon den marsch naar het Kerkhof. Het was ‘n indrukwekkend gezicht. De vaandrigs en wachten voorop, gevolgd door het “firing squad”, leden der Keokuk Amer. Legion, en de Keokuk Concert Band, die speelde gedurende den gang naar de Begraafplaats. Naast de lijkkoets liepen de dragers in uniform. Bij het gaan van den stoet door het hart der stad luidden de brandbellen en stond alle verkeer stil. Alle menschen op de straten stonden stil met hoeden in de hand, zelfs tot de kinde¬ren toe. Meer achting kon niet zijn gegeven dan betoond werd door de lieden van Keokuk, ter nagedachenis van John C. Pressman.

Vanaf het hek van het Kerkhof werd, onder het spelen van gepaste muziek, het lijk verder gedragen door de dragers naar het graf nan den voet van een schoonen heuvel. Hier werd door Kapt. Long een lofspraak gehouden voor de nagedachtenis van John Pressman. Hij zeide dat Soldaat Pressman uit een familie sproot die gewoon was om te vechten voor vrijheid, daar zijn voorouders Nederlanders waren geweest. Hij sprak over het uitnemende offer dat de gevallene had gegeven, en drong er bij zijne dierbaren op aan om te bedenken dat het een oorzaak was van trots zoowel als van tranen. Hij zeide dat zoolang Amerika zulke mannen voortbracht, haar idealen veillg waren. Daarna werd gebeden en vervolgens werden drie salvo’s gelost over het graf en “taps" geblazen door de trompetters.

Ter informatie voor hen in deze omgeving die wenschen te weten of het zeker is dat het lijk van den soldaat die te Keokuk begraven werd dat is van John C. Pressman, wensen ik te zeggen dat mij toegelaten werd om ’t stoffelijk overschot te aanschouwen, en dat ik overtuigd ben dat het zijn lijk is. Verscheidene herkennings teekenen deden mij tot dit nesluit komen, het voornaamste waarvan was een aluminum plaat waarop was gestempeld “John C. Pressman, Co F, 111th Infantry, Serial No 2,137,278. Deze plaat was gebruikt als een zegel op den deken waarin het lijk gewikkeld was. Ik ben overtuigd dat de deken dezelfde was die gebruikt is bij de tijdelijke begrafenis, en dat de aluminum plaat toen op den deken geplaatst werd, daar dit reeds gedeeltelijk was vergaan en in stukken viel toon een poging gemaakt werd om haar van den deken te verwijderen. Het Serial Nommer bovengenoemd stemt overeen met het nommer dat aan John C. Pressman gegeven werd toen hij in het leger ging en dat zijn herkenningsteeken bleef gedurende zijn diensttijd.

Uit verschillende rapporten ontvangen door de Pressman familie en Miss Adriana M. Oggel, Sec'y van het Sioux County Roode Kruis, van den Adj.-Gen. van het Leger, en andere bronnen, schijnt bet volgende verhaal van Jno. Pressman’s dood en tijdelijke begrafenis het logisch te zijn. John C. Press¬man stierf van een geweerscot wond in den buik, die hij kreeg terwijl hij voortdrong onder Duitsch vuur in den slag bij Fismis. De Adj-Gen. verklaart dat dit de laatste maal was dat John levend gezien werd door zijn kameraads. Het schijnt dat hij op het slagveld gevonden werd, gewond, naar 't veldhospitaal gebracht voor eerste hulp en in dit hospitaal stierf. Ongetwijfeld werd hij herkend terwijl hij in dit hospitaal was, en toen hij stierf is hij in een tijdelijk graf gelegd en werden alle voorzorgen genomen om hem later weer te herkennen. Dat hij eenigen tijd is vermist geweest, kan worden toegeschreven aan het feit dat hij viel gedurende een aanval op den vijand te midden van zwaar vuur, en toen zijn organizatie haar doel bereikte kon niemand rekenschap van hem geven, daar er niemand leefde die hem had zien vallen.

Aldus eindigde het militaire leven van Soldaat John C. Pressman. Hij stierf voor zijn Vaderland. Wat eer kon meer gepast zijn dan dat bij be¬graven zou worden op het groote Na¬tionale Kerkhof? Voor eeuwen zal de Natie hem eeren en jaar op jaar haar achting hem toebrengen terwijl hij daar ligt in de wel onderhouden Begraafplaats te midden zijner kameraads. Daar begraven te zijn is de grootste eer die de Natie hem kan bewijzen. Graf Nommer 922 zal altijd een plaats zijn gezocht en geacht, vooral door het volk van Orange City.

De vlag die lag uitgespreid op zijn kist werd door den vader en de moeder gegeven aan de plaatselijke Amer. Legion Post en zal altijd een hooggeschatte bezitting zijn voor dezen Post die zijn naam nam van den gevallen Kameraad.

FLOYD M. CASJENS.
Lid van den John C. Pressman Post, American Legion.

* * * * * * * * * *

TRANSLATION:

Relatives and friends of John C. Pressman will be interested in the fact that the dead hero’s body is buried in Keokuk National Cemetery, one of the three National Burial Grounds, on Sunday, August 7. As representative of the John C. Pressman Post, American Legion, I was present at the funeral, and I can assure everyone that every military honor was accorded him.

The remains lay in state, draped with the flag, until Sunday, when they were transferred to the United Presbyterian church for the funeral service. The service in the church was led by Rev. Robert A. Foster, assisted by Chaplain Fred W. Long, who experienced several battles in the War. The church was packed with people who wished to pay their respects to the soldier, even though he was a stranger to them. The coffin was covered with flowers from the Keokuk Post of the American Legion, the Women’s Relief Corps of Keokuk, the Sioux County Chapter Red Cross, and the John C. Pressman Post, American Legion. After the reading of the Holy Scriptures and prayer, very appropriate remarks were delivered by Rev. Foster, who praised John Pressman and honored his memory. He said, among other things:

“I wish to express my appreciation that we citizens of Iowa owe to the soldiers and especially those whose sacred remains rest here for a few moments. I do not feel that I can ever repay the debt, because it can never be repaid. Scenes like these move the viewer from bravery to blasphemy, leaving him naked and ashamed. No one dares to stand with them and claim that there is nothing in love for the Fatherland. This dust would make them look stupid And it is because of the powerful impression of these circumstances that we are deeply moved and not ashamed of our tears. They are tears of gratitude rather than of sadness. The hearts still beat faster when we speak of glory, sacrifice and honor, nation and flag, for these things are now represented here. Scenes like these inspire both poets and orators in such a way that they cannot find words to adequately express their feelings. They make every patriot a greater lover of the flag. Scenes like these give every father and mother, who have given their sons to the Land, a sacred joy that nothing in the world can temper. Today we learn again the significance and value of the flag. There was a time when the red in the flag merely meant red. Now we know that her stripes are colored with the precious blood of heroes. We ought now, in the presence of these sacred remains, to resolve once again to be faithful to Nation and Home, and to assure ourselves that as long as Iowa has sons as heroic as this soldier, America and its flag will live on.”

After the service in the church, the funeral procession formed and started the march to the Cemetery. It was an impressive sight. The standard-bearers and guards in front, followed by the “firing squad,” members of the Keokuk American Legion, and the Keokuk Concert Band, who played during the walk to the Burial Place. In addition to the hearse, the bearers walked in uniform. As the procession passed through the heart of the city, the fire bells rang and all traffic stopped. All the people on the streets stood still with hats in hand, even the children. More respect could not have been given than was shown by the people of Keokuk, in memory of John C. Pressman.

From the gate of the Cemetery, accompanied by the playing of appropriate music, the corpse was carried by the bearers to the grave at the foot of a beautiful hill. Here Captain Long gave a commendation for the memory of John Pressman. He said that Soldier Pressman came from a family that was accustomed to fighting for freedom, since his ancestors had been Dutch. He spoke of the splendid sacrifice that the fallen one had made, and urged his loved ones to think of it as a cause of both pride and tears. He said that as long as America produced such men, its ideals were safe. Then prayers were said and then three salvos were fired over the grave and “taps” was played by the trumpeters.

For the information of those in this area who want to know whether it is certain that the remains of the soldier who was buried in Keokuk are those of John C. Pressman, I wish to say that I was allowed to view the remains, and I’m convinced it is his body. Several recognition signs led me to this conclusion, the main one being an aluminum plate on which was stamped “John C. Pressman, Co. F, 111th Infantry, Serial No. 2,137,278.” This plate was used as a seal on the blanket in which his body was wrapped. I am convinced that the blanket was the same one used for the temporary funeral, and that the aluminum plate was then placed on the blanket. Since it had already partially disintegrated and fallen to pieces an attempt had been made to remove it from the blanket. The Serial Number mentioned above corresponds to the number given to John C. Pressman when he entered the army, and it remained his identification during his service.

From various reports received by the Pressman family and Miss Adriana M. Oggel, Secretary of the Sioux County Red Cross, from the Adjutant-General of the Army, and other sources, the following account of John Pressman’s death and temporary funeral seems to be accurate. John C. Pressman died of a gunshot wound in the abdomen, which he received while advancing under fire in the Battle of Fismis. The Adjutant-General declares that this was the last time John was seen alive by his comrades. It seems that he was found on the battlefield, wounded, brought to the field hospital for first aid and died in this hospital. No doubt he was recognized while he was in this hospital, and when he died he was placed in a temporary grave and all precautions were taken so that he could be identified later. That he was missing for some time can be attributed to the fact that he fell during an attack on the enemy in the midst of heavy fire, and when his unit reached its objective, nobody could account for him, as there was no one living who had seen him fall.

Thus ended the military life of Soldier John C. Pressman. He died for his Fatherland. What honor could be more appropriate than that he be buried in the great National Cemetery? For centuries the Nation will honor him, and year after year she will respect him as he lies there among his comrades. To be buried there is the greatest honor the Nation can pay him. Grave Number 922 will always be a place that is sought out and esteemed, especially by the people of Orange City.

The flag that was draped over his coffin was given to the local American Legion Post by his father and mother, and will always be a highly valued possession for this Post that took its name from its fallen Comrade.

FLOYD M. CASJENS,
Member of the John C. Pressman Post, American Legion.